Od tras dla początkujących po najtrudniejsze górskie szlaki i długodystansowe wędrówki przez USA, Europę, Azję i nie tylko — oto 10 najlepszych szlaków pieszych na naszej przygotowało przewodnik po najlepszych trasach i szlakach na świecie. Mamy informacje o punktach początkowych i końcowych, długości, czasie, jakiego będziesz potrzebować, aby ukończyć każdą trasę, wymaganiach dotyczących pozwoleń, zakwaterowaniu. Do tego jak zawsze — kilka wspaniałych zdjęć, na zaostrzenie przygodowego apetytu. Szykuj wygodne buty i zaznacz te trasy miejsca na swojej mapie!Pacific Crest TrailSzlak Pacific Crest poprowadzi Cię przez waszyngtoński Park Narodowy Północnych Gór Kaskadowych — ShutterstockKiedy: kwiecień - październikCzas przejścia: około 30 dniCamino de Santiago stało się popularnym katolickim szlakiem pielgrzymkowym w X wieku po odkryciu relikwii św. Jakuba, a w XVI wieku zostało uznane za jedną z wielkich pielgrzymek chrześcijańskiego świata, dołączając do tych najważniejszych: do Rzymu i św. Jakuba jest luźnym określeniem trasy, w zasadzie zaczyna się w dowolnym miejscu i kończy w Santiago. Wspomniana wcześniej Droga Francuska (rozpoczynająca się na granicy Francji i Hiszpanii) rozpoczynająca się w Saint-Jean-Pied-de-Port lub Roncesvalles i przechodząca przez miasto León, jak wiele innych zostały z czasem wyszczególnione z całego opcje to Camino Portugués (Droga Portugalska), rozpoczynająca się w Lizbonie (380 mil/610 km), lub czasami w Porto (143 mile/230 km); Camino Primitivo (Szlak Pierwotny) rozpoczynająca się w Oviedo; oraz mniej popularna Camino del Norte (Droga Północna), mniej uczęszczana ze względu na górzysty teren i brak prawdziwych miast do przejścia. Jednak, jak wspomniano, szlak naprawdę zaczyna się od miejsca, w którym Ty czujesz, że tak jest. W przeszłości pielgrzymi szli przecież aż z Polski i krajów Dinarica Wędrówka przez Bałkany to podróż w czasie - Shutterstock Długość: około 2 000 km Punkty początkowe/końcowe: Predjamski Grad, Postojna, Słowenia / Valbona, Albania (biały szlak)Kiedy: maj-listopadCzas przejścia: około trzy-cztery miesiąceTo być może najmłodszy z proponowanych i najmniej opisany, ale niezwykle obiecujący szlak, łączący wszystkie kraje bałkańskie. Prowadzi przez „ostatnie dzikie góry Europy” - Alpy Dynarskie i góry Šar, nie szczędząc przy tym pięknych widoków. To nadal też trochę podróż w czasie przez Albanię, Bośnię i Hercegowinę, Chorwację, Kosowo, Macedonię, Czarnogórę, Serbię i Słowenię. Główna, mająca ponad 1200 kilometrów, najlepiej przygotowana trasa — biała — łączy najwyższe szczyty gór dynarskich. Niebieska trasa schodzi ku wybrzeżu Adriatyku — szczyty będą tu niższe, ale za to owiewać Cię będzie morska bryza. Zielony szlak, prowadzący przez lasy przygotowywany jest z myślą głównie o rowerzystach, ale pozostałe odcinki też oferują nie tylko piesze wędrówki. Może zboczysz nad rzekę Neretva, Tara czy Una i zrobisz sobie przerwę na rafting?Szlak wybrzeżem WaliiTa wędrówka doskonale oddaje piękno walijskiego wybrzeża — ShutterstockDługość: 870 mil (1,400 km)Punkty początkowe/końcowe: Chepstow/ Queensferry, Walia, Wielka koniec marca-koniec październikaCzas przejścia: trzy miesiąceOtwarty w 2012 roku, Wales Coast Path jest pierwszym szlakiem, który pokrywa całą linię brzegową kraju. Składa się z wielu krótszych ścieżek, które zostały połączone w całość i na nowo oznakowane. Zadbano też o lepszy dostęp z pobliskich miast i przez 11 parków narodowych lub rezerwatów dzikiej przyrody, jedynie w około 20% przez drogi publiczne (a drogi te są zazwyczaj i tak bardzo spokojne, jednopasmowe), szlak ten naprawdę pozwala doświadczyć piękna i dzikości Walii. Biegnie też w pobliżu zabytków takich jak kościoły, ruiny zamków, urokliwe wioski rybackie i tym podobne, więc znajdzie się też coś do przez stolicę Cardiff, brzegiem szerokich zatok, wzdłuż pięknego wybrzeża Pembrokeshire (wypatruj delfinów!), obok gór Snowdonii, miniesz „włoski”, fantazyjny Portmeirion, okrążysz piękną wyspę Anglesey i zakończysz marszem wzdłuż północnego wybrzeża. Na całej trasie znajdują się dogodne kempingi i wiele atrakcji. Trzy miesiące mogą jednak nie wystarczyć!Torres Del Paine, PatagoniaTrekking w Patagonii to marzenie każdego globtrotera - ShutterstockDługość: 76 -135 km zależnie od trasyPunkty początkowe/końcowe: Laguna Amarga/ Las TorresKiedy: grudzień- marzecCzas przejścia: około 8-10 dniTreking w Patagonii to marzenie każdego poszukiwacza przygód. Najpopularniejsze trasy Torres Del Paine to 76-kilometrowa trasa „W” oraz 135-kilometrowa trasa „O” - tak, ich nazwy odzwierciedlają kształty tras. Polecamy zrobić pętlę — czyli opcję „O” - dookoła masywu Torres Del Paine. Wejście na szlak podlega regulacjom, więc nie jest na nim zbyt tłoczno. Określona jest jego przepustowość (80 osób dziennie) oraz kierunek (przeciwny do ruchu wskazówek zegara). Centralny punkt Parku Narodowego Torres Del Paine, czyli słynne trzy skalne wieże jest dostępny z obu tras, które łączą się na pewnym że szlak jest naprawdę na topie wstęp do parku i noclegi warto zarezerwować z wyprzedzeniem. Pamiętaj, że obecnie pętle musisz zacząć w Camp Las Torres i kierować się w stronę Serón. Jako baza wypadowa najlepszym miejscem będzie chilijskie Puerto Natales gdzie nie tylko uzupełnisz zapasy, ale możesz też wypożyczyć niezbędny sprzęt. Nie zapomnij o kremie z filtrem i okularach chroniących przed promieniowaniem UV, które w tej części świata jest bardzo się dobrze, żeby na trasie pozostało Ci jedynie cieszyć się widokami spektakularnych gór, lodowcowych jezior i nieziemskiej to Cape TrackPrzylądek Leeuwin to najbardziej wysunięty na południowy zachód punkt Australii — ShutterstockDługość: 84 mile (135 kilometrów)Punkty startowe/końcowe: Cape Naturaliste/ Cape Leeuwin, Australia ZachodniaKiedy: cały rokCzas przejścia: 6-7 dniW południowo-zachodnim zakątku Australii, około 300 km na południe od Perth, znajduje się wybrzeże Margaret River, na Oceanie Indyjskim. Znajdziesz tam jedną z najpiękniejszych nadmorskich tras pieszych i (przypadek?) jedne z najlepszych winnic w kraju. Nazwa nawiązuje do latarni morskich na dwóch przylądkach, które oznaczają punkty początkowe i końcowe wędrówki, cała trasa znajduje się w parku narodowym, ale jest otwarta dla wszystkich i nie wymaga żadnego pozwolenia. Opłaty czekają Cię tylko za camping (nie możesz rozbijać się na dziko), ale są dość niskie, około 10 dolarów za samo podjęcie tej wędrówki czekają Cię wspaniałe nagrody: co najmniej tydzień wdychania cudownie świeżego powietrza, odwiedzania nieskazitelnych plaż i pól dzikich kwiatów zamieszkałych przez kangury. Do tego trafisz też na nieco ciekawych formacji skalnych i malowniczych wodospadów. Błękitne niebo i orzeźwiająca bryza sprawiają, że jest to jedna z bardziej przyjemnych pieszych eskapad w Australii, a jeśli nie masz ochoty na noszenie namiotu, wzdłuż szlaku znajdują się bardziej komfortowe opcje zakwaterowania: różnego standardu chaty, a nawet czterogwiazdkowe kurorty plażowe. To jakby tych naturalnych „nagród” na szlaku było Dome HikeHalf Dome Hike to nie jest szlak dla ludzi o słabych nerwach i lęku wysokości — Shutterstock Długość: 17 mil (27 kilometrów)Punkty początkowe/końcowe: Park Narodowy Yosemite, Kalifornia, USAKiedy: dostępne tylko w maju - październikuCzas przejścia: 10 - 14 godzinKolejna popularna wycieczka, kolejna, na której liczbę miejsc regulują bilety wstępu, więc kolejna, którą trzeba rezerwować i zaplanować z wyprzedzeniem. Tu rezerwacje wstępu przyznawane są na zasadzie loterii. Dopilnuj terminu na stronie parku, a w kwietniu następnego roku zostaniesz poinformowany, czy Ci się udało. Dostęp do trasy jest też ograniczony fizycznie: stalowe liny i drewniane deski są umieszczane w lecie, a następnie usuwane pod koniec października, co czyni trasę dnia na Half Dome może wejść maksymalnie 300 osób. Trasa jest popularna, ale to trochę jak z wejściem na Giewont — to, że wszyscy to robią, nie znaczy, że jest dla każdego. Czeka Cię 4 800 metrów przewyższenia, a odwodnienie jest najczęstszą przyczyną problemów wśród turystów na szlaku. Nasłonecznienie odkrytego wśród skał szlaku sprawia, że i tak już uciążliwa wędrówka jest jeszcze trudniejsza, ponieważ zaleca się zabranie ze sobą co najmniej czterech do pięciu litrów wody. Choć wspinaczka jest jednodniowa to zupełnie „na lekko” jest nie do zrobienia. To oczywiście jedna z topowych górskich wycieczek w znanym amerykańskim Parku Narodowym Yosemite, ale jeśli już tam dotrzesz, to możesz też wybrać inne szlaki. Wszystkie zapewnią wspaniałe widoki i poczucie LawangW Parku Narodowym Gunung Leuser żyją orangutany sumatrzańskie — ShutterstockDługość: różne Punkty startowe/końcowe: Park Narodowy Gunung Leuser, Sumatra, IndonezjaKiedy: cały rok, ale w grudniu i styczniu jest więcej opadówCzas przejścia: od trzech godzin do pięciu dni, w zależności od pakietuPark Narodowy Gunung Leuser jest chronionym regionem bytowania orangutanów, waranów, makaków, a nawet nosorożców, tygrysów i węży! Bukit Lawang Jungle Trekking prowadzi programy eko-turystyczne i ma w ofercie krótkie np. trzygodzinne wycieczki, przyjazne dla dzieci opcje eksploracji dżungli, po dłuższe wycieczki — do pięciu dni, przez mokradła i gęsty las, przez szczyty zatopione w dżungli, z noclegami co noc w nowym wycieczki zawierają zezwolenia na wejście do parku i przewodnika, a podczas tych dłuższych wędrówek przewodnik opowie Ci o lokalnej kulturze, wskaże rzadkie i lecznicze rośliny oraz przedstawi historię parku i regionu. Dłuższe wędrówki nie oznaczają, że musisz nosić ze sobą cały swój ekwipunek; będą przygotowane dla Ciebie pola namiotowe z namiotem i lokalnym jedzeniem, więc wszystko, co musisz wziąć, to plecak dzienny z wodą, środkiem przeciw owadom, bandażami taki nocny postój znajduje się w okolicy jakiejś atrakcji: punktu widokowego, jeziora, czy rzeki. To oznacza opcje na pływanie, niesamowite zdjęcia i, miejmy nadzieję, nawet wypatrywanie dzikich zwierząt. Biwakowanie z odgłosami dzikiej dżungli wokół to niesamowite doznanie! Sam treking to nie koniec przygód: część drogi powrotnej możesz spłynąć rzeką, na tratwie!Szlak graniczny w górach Harz Długość: 60 mil (97 kilometrów)Punkty początkowe/końcowe: Hornburg/ Tettenborn, NiemcyKiedy: kwiecień-październikCzas przejścia: pięć-sześć dniKończymy prostszą wędrówką przez (stosunkowo) mało wymagający teren puszczy Harz. Szlak biegnie wzdłuż niegdysiejszej linii żelaznej kurtyny; rozległy pas ziemi od Morza Barentsa w północnej Finlandii aż do Morza Czarnego stał się za czasów Związku Radzieckiego rodzajem ziemi niczyjej i był stopniowo odzyskiwany przez jest to trasa uwielbiana zarówno przez rowerzystów, jak i pieszych wędrowców, a ten odcinek szlaku jest połączony z szeregiem drewnianych schronisk, oraz z małymi wioskami po drodze. Zawsze możesz więc gdzieś uzupełnić zapasy, a po długim dniu marszu czekać będzie na Ciebie zimne niemieckie inna nagroda czeka na ciebie jeśli podejmiesz małą grywalizację. Pamiętasz może instytucję książeczki PTTK- owskiej? Tu Harzer Wandernadel prowadzi Cię do interesujących miejsc w regionie, a jeśli podbijesz pieczątkę w 20 z 222 punktów, dostaniesz pamiątkową IslandiaNa islandzkich szlakach rzeki będziesz nie tylko podziwiać, ale też przekraczać w bród - Shutterstock Długość: 54 km (+27 km z kontynuacją Fimmvorduhals)Punkty startowe/końcowe: Landmannalaugar/ PorsmorkKiedy: czerwciec-połowa przejścia: około 4 dni (+ 2 dni)Szlak Laugavegur to najbardziej znana, długodystansowa trasa trekkingowa w południowej Islandii. Często wędrówkę przedłuża się też na szlak Fimmvorduhals (dodatkowe 27 kilometrów długości), który zaczyna się na południowym krańcu Laugavegur i prowadzi niemal do samego Atlantyku. Obie trasy prowadzą przez wulkaniczny interior (wnętrze), a więc sięgają do serca tej wulkanicznej wyspy, a więc pozwalają doświadczyć wszystkich niemal typów islandzkiego więc góry mieniące się tęczowo dzięki związkom siarki, lodowce i pola zastygłej lawy, otwarte przestrzenie z tundrową niską roślinnością. Szlak nie jest zbyt wymagający, ale kiedy uświadomisz sobie, że najmłodsze kratery powstały tam podczas erupcji wulkanu Eyjafjallajökull w 2010 roku serce zaczyna bić nieco wskazówka: na starcie w Landmannalaugar można rozgrzać się w gorących źródłach!Bonus: Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego,Na tej liście mogłoby znaleźć się jeszcze kilka tras z całego świata np. Kalalau Trail na Hawajach, Te Araroa czy któryś z nowozelandzkich Great Walks, albo popularny Tour Du Mont Blanc. W zestawieniu brakowało nam jednak polskiego akcentu. Trekking w Beskidach zimą - ShutterstockDługość: 517 kilometrówPunkty początkowe/końcowe: Ustronie/WołosateKiedy: kwiecień-październikCzas przejścia: 3-4 tygodnie Główny Szlak Beskidzki to ponad 500 km szlak łączący pasma górskie południowo-wschodniej Polski. Formalnie zaczyna się w Ustroniu, a kończy w Bieszczadach. Jednak dość popularne jest pokonywanie go z Wołosatego w kierunku Beskidów. Na całej długości, przez Beskid Śląski, Żywiecki i Makowski, Gorce, Beskid Sądecki, Niski i Bieszczady prowadzi nas oznaczenie czerwone. Choć to wszystko nie są bardzo wysokie góry, a na szlaku znajdziemy schroniska, więc własny namiot nie jest konieczny to długość trasy i zmiany pogody w polskich górach mogą dać w kość. Kto Ci jednak zabroni podzielić tę trasę na krótsze etapy i zaplanować sobie długie weekendy na szlaku?Czy podobał Ci się ten artykuł? Po więcej inspiracji podróżniczych zapraszamy na Stories.

The Tour de Mont Blanc is a long distance hike in the Alps. Trekking the standard route, the highest point on the Tour de Mont Blanc is 8,478ft. This is considered mid-mountain elevation, but even at this height, you gain spectacular views of the valleys and surrounding mountain peaks.

Tour de Mont Blanc (TMB) to jeden z klasyków trekkingowych, który nie bez przypadku często pojawia się w zestawieniach i rankingach najpiękniejszych szlaków Europy. Jest szlakiem pieszym biegnącym dookoła całego masywu Mont Blanc w Alpach Graickich. Co prawda nie prowadzi na szczyt najwyższej góry tej części Europy, ale pozwala na przebycie ponad 170 km mniej lub bardziej wymagających szlaków. To także możliwość przeżycia górskiej przygody z widokiem na spektakularny masyw Mont Blanc. Tour de Mont Blanc w liczbach Na początek rzucę kilka liczb: Przebyte kilometry: 170 Pokonana różnica wysokości: 10 000 metrów Odwiedzone kraje: 3 Waga dobytku dźwiganego na plecach: 15 kilogramów + woda Dni spędzone na szlaku: 9 Liczba osób w zespole: 2 Liczba wypitych kaw: 78 Początek i odcinki Tour de Mont Blanc Oficjalnym początkiem szlaku jest francuska miejscowość Les Houches. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby wystartować w dowolnym innym miejscu na trasie. Koniec wędrówki jest dokładnie tam, gdzie jej początek, gdyż TMB zatacza idealną pętlę. Podczas wędrówki odwiedzimy Francję, Szwajcarię oraz Włochy… bądź w odwrotnej kolejności. Chociaż z założenia kierunek szlaku wiedzie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, można go sobie bez problemu odwrócić. Żadna z opcji nie jest łatwiejsza ani trudniejsza: suma podejść i zejść jest wciąż ta sama, podobnie stopnień trudności, a także atrakcyjność widoków, które raz mamy za plecami a raz przed nosem. Mapa Tour du Mont Blanc Dowolność mamy też w dzieleniu trasy na poszczególne dni i odcinki. Najczęściej poleca się rozłożenie Tour du Mont Blanc na 7–10 dni, choć papierowy przewodnik, jaki zakupiliśmy w Cormayeur, rozpisany był na tych dni aż 12. Jeśli zastanawiacie się, czy to dużo, czy mało, pomyślcie o uczestnikach UTMB (Ultra Trail du Mont Blanc), kultowego górskiego biegu, którego trasa dość mocno pokrywa się z TMB i którym jego pokonanie zajmuje od 20 (rekord) do 46 godzin (limit). Logistyka na TMB to rzecz stosunkowo łatwa i przyjemna. Alpy Graickie i całe okolice masywu Blanca to teren bardzo dobrze zagospodarowany turystycznie i cywilizacyjnie. Jak wspominałem, rozpocząć szlak można z dowolnej miejscowości, więc w dowolnym miejscu można zostawić samochód. Jeśli nie używamy własnego środka transportu, najwygodniejsze wydają się dwie opcje: samolot do Mediolanu i stamtąd autobus do Comayeur, bądź samolot do Lyonu i stamtąd autobus do Chamonix. Co kto lubi i gdzie akurat trafią się tańsze loty. Gdzie spać na trasie Tour de Mont Blanc? Spać można w schroniskach, gdyż na trasie jest ich naprawdę dużo. Jeśli jakimś cudem nie będzie pod koniec odcinka schroniska, to na pewno będzie jakiś pensjonat albo kwatera prywatna. Chcąc jednak zasypiać w pościeli i miękkim łóżeczku trzeba się liczyć z kosztami, bo najtańsze noclegi w górskim schronie to wydatek rzędu 50–60 euro od osoby. Z kolei na większości campingów we Włoszech i Francji ceny za mały namiot + 2 osoby wynosiły w granicach 15-20 euro, najdrożej oczywiście wypadła Szwajcaria. Nocleg na kampingu Les Rocailles w Champex-Lac kosztował 32 euro i to były największe pieniądze, jakie zapłaciliśmy za spanie podczas całego TMB. Czyli raczej nikt nie zbankrutuje, a jeśli bankructwa się obawia, zawsze można spać na dziko. Oficjalnie oczywiście nikt wam na to nie pozwoli, tylko w niektórych miejscach obozowanie przy szlaku jest dozwolone, ale i tak w formie awaryjnego biwaku, na wysokości przekraczającej 2000 m Jednak w dolnych fragmentach szlaków, blisko wsi i schronisk, co i rusz widać było charakterystyczne „wyleżane” miejsca w trawie, ewidentnie pozostawione przez namioty. Ostrożny turysta, który się przed zmrokiem i zwija majdan o świcie, a przede wszystkim wierny zasadzie „Leave No Trace” spokojnie da radę przejść TMB biwakując „nieoficjalnie”. Jedzenie i woda na Tour de Mont Blanc Zapasu jedzenia większego niż na 1–2 dni nie ma sensu targać ze sobą. Niemal każdy dzień wędrówki można kończyć w miejscowości wyposażonej w sklep. My co prawda nieśliśmy ze sobą zapas obiadów i śniadań (czyli sucha klasyka w postaci owsianek, makaronów, kaszy kuskus i kolekcji sosów), co pozwoliło w pewnym stopniu na niezależność gastronomiczną. Uzupełniając te zapasy o świeże pieczywo, sery, szynki i słodycze kupowane w lokalnych supermarketach można przeżyć na TMB napawdę niedużym kosztem. Nie popadając oczywiście w skrajność, no bo jak tu wędrując przez Francję czy Włochy nie skusić się od czasu do czasu na lokalne pyszności, o winie nie wspominając. Co uważniejsi mogą zapytać: „a co ze Szwajcarią, która wszak nie jest członkiem UE?”. Można oczywiście wziąć ze sobą nieco franków, jednak we wszystkich schroniskach, sklepach i campach po stronie szwajcarskiej nie było absolutnie żadnego problemu z zapłatą w euro. Oczywiście po nieoficjalnym przeliczniku, który na szczęście nie jest zbyt zbójecki. Jedno z alpejskich miasteczek przy szlaku Dostępność na szlaku wody również na piątkę z plusem. Jedynie na odcinku Les Houches – La Flégère odnotowaliśmy brak źródeł wody pitnej, ale poza tym nie było potrzeby niesienia na grzbiecie większej ilości płynów niż wypijana na bieżąco. Na trasie co i rusz można wpaść na strumień, dodatkowo w wioskach, na przełęczach i pod schroniskami często i gęsto umieszczone są tryskające ujęcia wody, na przykład w postaci drewnianego lub blaszanego korytka z wystającym kranem. Zapas tabletek do oczyszczania wody przywieźliśmy z powrotem do domu w stanie prawie nienaruszonym. Co zabrać na TMB Podczas przemierzania TMB nie napotkacie na żadne techniczne trudności wymagające użycia specjalistycznego sprzętu. Kijki trekkingowe to oczywiście podstawa przy wielodniowej wędrówce. Spakować się można spokojnie do plecaka o pojemności 50 litrów. Namiot, śpiwór, mata. Minimalna ilość odzieży, bo szybkie pranie można przecież zrobić na campingu. Warto zabrać ciepłą czapkę, rękawiczki i jakiś docieplacz w postaci swetra z puchem lub Primaloftem. W okolicy Mont Blanc panują specyficzne warunki i normą są sytuacje, gdy po całym dniu wędrówki w palącym słońcu, kilka sekund po jego zachodzie temperatura spada do 10°C. Popołudniowe biesiady przy winie i poranne gotowanie na campingach często spędzaliśmy ubrani po uszy, gdyż strasznie ciągnie chłodem od wszechobecnych lodowców. Masyw Blanca lubi także ściągnąć na siebie nagłe załamanie pogody w postaci deszczu i burzy, trzeba więc być przygotowanym na zmianę warunków pogodowych nawet kilka razy dziennie. Mnogość sklepików turystycznych na trasie sprawia, że nie ma problemu z zakupem kartuszy do kuchenki w najpopularniejszych standardach, czy brakujących (albo uszkodzonych / zaginionych) elementów wyposażenia. Ile trwa przejście TMB Przejście TMB zajęło nam dokładnie 9 dni + dzień restu. Dałoby się oczywiście szybciej, dałoby się też wolniej. Marszrutę można sobie dowolnie dostosować do swoich potrzeb i możliwości. Najważniejsze jest jednak to, że TMB to szlak stosunkowo przystępny i poradzi sobie na nim każdy sprawny turysta, któremu nieobce są kilkudniowe wędrówki z namiotem. Turysta, który liznął skalistych szlaków tatrzańskich i nie wpadnie w panikę na widok żelaznej drabinki czy kawałka łańcucha, bo takie ubezpieczone fragmenty również się zdarzają. Nie należy się ich obawiać, to nie poziom Orlej Perci. Nie ma tu również ścieżek z przerażającą ekspozycją, na których strach postawić stopę i spojrzeć w dół. Czeka was jednak dużo podejść i zejść, taka już specyfika TMB. Wejście, zejście, wejście, zejście… Z doliny na grzbiet, potem znów w dolinę. I tak do samego końca. Jakoś te 10 000 metrów różnicy wysokości trzeba natrzaskać, nie ma lekko. Z drugiej strony najwyższe punkty na trasie to w większości przełęcze, na palcach jednej ręki policzyć można szczyty, przez które (bądź zaraz obok) przebiega trasa TMB. Najwyżej położony punkt na trasie to przełęcz Fenetre d’Arpette na odcinku szwajcarskim (2665 m Bliskość cywilizacji sprawia, że szlak jest bardzo bezpieczny, nie będzie Wam na nim grozić głód, pragnienie, ani zagrożenie ze strony dzikich zwierząt. Przemierzając TMB czuliśmy się po prostu pewnie. Nawigacja Oznakowanie jest bardzo dobre, dzięki czemu nie zdarzyły nam się problemy nawigacyjne, a całość trasy obejmuje jeden arkusz mapy (choć do wysokiej skali trzeba się oczywiście przyzwyczaić, nauczyć odpowiednio czytać i planować marszrutę). W każdej miejscowości na trasie kupicie bez problemu kompletną mapę TMB i przydatne przewodniki. Trzeba się jednak liczyć z tym, że spotkacie na swojej drodze wielu turystów. Szczególnie odcinki francuskie w okolicy Chamonix miejscami bywają mocno zatloczone. Warto skorzystać z tzw. „Karty Gościa”, którą można za darmo otrzymać na campingu w okolicy Chamonix. Umożliwia ona darmowe podróżowanie wzdłuż całej doliny Chamonix i rozrzuconych po niej turystycznych miejscowości wygodnym szynobusem Mont Blanc Express linii SNCF. Szynobus w dolinie Chamonix Z daleka jednak można rozpoznać backpackerów „zaliczających” TMB. Obładowane plecaki, spalone słońcem twarze, wędrowcy z najdalszych zakątków świata jak USA, Australia czy Japonia. Magia Blanca przyciąga wielu i trudno im się dziwić. Zza powyższej wyliczanki wyłaniają się jak widać same superlatywy. Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Was do wyjazdu. Zarezerwujcie sobie dwa tygodnie wolnego, weźcie dobrych kompanów (albo i nie), spakujcie plecak i zróbcie rundkę dookoła Mont Blanc. Po stokroć warto!

Tour du Mont Blanc, zkráceně TMB, je jednou z nejpopulárnějších dálkových turistických tras v Alpách a v celé Evropě. Je značena jako okruh okolo masivu nejvyšší alpské hory Mont Blancu o délce ca 170 km. Celkové převýšení trasy jak ve výstupu, tak v sestupu je okolo 10 000 m.

Can I hike TMB alone?TMB is a well-marked and well-maintained hiking trip. The classic Hiking GR trail is never technical yet designed for experienced hikers who are familiar with topographic map reading, who are skilled in terrain orientation, necessary in bad weather conditions. What is the best period to hike TMB?The best period goes from mid-June to mid- September, in other words during mountain hut opening season. Remaining snowfields can make passages over the great passes delicate until early July. During the mid-July to mid- August holiday period, you can expect crowds on trails and in huts and it may be useful to know that most guided groups start on a Saturday or a Sunday. TMB is less popular before mid-June and in September. We recommend to start the tour later during the week or during shoulder seasons. I might not have time to complete my Tour du ten days are necessary to hike the tour entirely. However, one can adapt tour length according to the level of fitness and free time potentials. It is not uncommon to hike half-way around the first year, and plan the other half the following season: the leg from Les Houches to Courmayeur, and then Courmayeur to Les Houches. Another option consists in riding public buses in the low valley sections: Val Vény and Val Ferret in Italy- Val Ferret in Switzerland. You may also choose different start and finish towns along the way. How can I book the huts?Hikers planning the TMB must book each refuge. Booking is possible for most of them on line via the website We strongly recommend to book ahead of time. Reservations start as early as spring (April- May). Hut keepers can be joined outside hut opening season by phone or by email. During opening season, hikers can call the hut directly : for better results, it is advised to avoid the very busy times of day, such as meal hours. Once at the hut, hut keepers may not have access to internet, and will not be able to receive email messages. In case of late arrival at the refuge it’s recommended to inform the keeper (for security). It’s essential to inform the keeper in case of cancellation. Once in Chamonix, where can I park my car? You can either park near the lift in Les Houches, or use pay parking in Chamonix (weekly rates). On the starting day, hikers can use public transportation to get to Les Houches. How can I get to Chamonix in case of an emergency?Public transportation networks in TMB alpine valleys (les Contamines – les Chapieux – Coumayeur – Ferret - la Fouly – Orsières – Champex) are fully operational. They provide regular transportation hours and make reaching Chamonix easy. A bus also runs from Col de la Forclaz to the Chatelard train station at the Swiss-French border. Hikers can ride the train to the Chamonix valley from there. I have all the necessary documentation to start planning my TMB. How should I proceed to select my tour legs and stop-overs?With a large choice of TMB related websites and blogs, internet is a very helpful information resource. Guide-free “en liberté” route descriptions are available from several trekking companies, providing a road-book, accommodation bookings service for huts, and luggage transportation. Can I bring my dog along TMB?Some sections of the TMB GR trail are located inside natural preserved areas: the first one is “Réserve Naturelle des Contamines”, in which dogs are allowed on a leash only. But dogs are not allowed in both “Réserve Naturelle des Aiguilles Rouges “and Réserve Naturelle de Carlaveyron”. On trails in Italy and Switzerland, the presence of dogs is accepted, if on a leash. Dog owners must carry along their animal’s ID and vaccination record. Do Swiss huts accept payments in Euros?They do, except that currency rate may affect prices. Huts keepers follow and apply daily rates. Some huts accept credit I need a sleeping bag?Pillows, blankets/comforters are available in huts. All huts these days require to bring an individual do not need assistance, yet do not wish to carry a heavy pack. Luggage can be transported from hut to hut by taxi companies. Where can I refill on food and trail snacks? It is easy to shop for food when hiking across alpine valley towns (Contamines, Chapieux, Courmayeur, la Fouly, Praz de Fort, Champex, Trient, Vallorcine). In addition, the majority of huts sells freshly prepared lunch bags (please book the night before). What numbers should I call in case of an emergency?From France : 112 From Switzerland - Wallis : 144 From Italy – Aosta valley : 112How old must children be to hike TMB?No matter the child’s physical fitness and strength level, the tour length is not adapted to children younger than 8-10 years-old. Stamina grows significantly around ten years old, which would therefore seem like a reasonable age to hike TMB. Some caution is required when adapting the difficulty and length of each leg. A child should not hike for more than 6 hours daily; accompanying adults should ensure that the child eats and drinks regularly, in order to minimize vertical gain effort and avoid sudden low sugar disorder. Healthy children, aged 12 and over, are physically stronger, and are more able to adapt to daily consecutive efforts. In spite of their ability to recuperate faster, their motivation tends to decrease as years go by. What clockwise direction do you recommend to hike TMB?It is more commonly described counter-clockwise: France – Italy – Switzerland. However, one is entirely free to choose the direction one wishes to do Tour du Mont-Blanc. On a clockwise direction you wouldn’t have to pass many people on the trail, as they would be going the opposite direction. However, consider recalculating all your hiking times, in reverse vertical gain-loss order.

LVtl.

q8k8eoiic1.pages.dev/3

q8k8eoiic1.pages.dev/82

q8k8eoiic1.pages.dev/68

q8k8eoiic1.pages.dev/20

q8k8eoiic1.pages.dev/71

q8k8eoiic1.pages.dev/91

q8k8eoiic1.pages.dev/45

q8k8eoiic1.pages.dev/18

tour de mont blanc z namiotem